Ασυλία στο χρόνο... #Vichy, Liftactiv Supreme.
Αυτή τη φορά δεν θα μπλέξω παραμύθι. Δεν θα μπλέξω μαγεία. Θα μπλέξω καθημερινότητα με σχέσεις και δεσμούς χρόνων. Δεσμούς οικογένειας που ό,τι και αν συμβεί κρατάνε την ασυλία τους στο χρόνο. Την παρακολουθώ και είναι τόσα χρόνια αεικίνιτη, είναι εκεί παρέχει σιγουριά, στοργή και απέραντη λατρεία. Πολλές φορές με το δικό της τρόπο, κάποιες φορές σχεδόν ψυχρό. Είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε να σέβομαι αυτούς που έχουν αξία και να μην διαχωρίζω. Είναι αυτή που με έμαθε να απογοητεύομαι και να πολεμάω τον εαυτό μου. Είναι αυτή που μου είπε πως οι νόρμες είναι για να τις ανατρέπουμε. Με προφύλαξε από κάθε μονόδρομο που έμπαινα με φόρα. Τα επικίνδυνα μονοπάτια τη φόβιζαν, εμένα μου προκαλούσαν έξαψη. Δεν ξέρω αν ξέρεις... Δεν ξέρω γιατί υπήρξαν εγωισμοί που μπήκαν αντίβαρο σε λέξεις αγάπης και σε άριστα συμπεριφορών. Δεν ξέρω γιατί χάθηκαν οι λέξεις σε κομμάτια εγωισμών ενώ έπρεπε να βρουν το δρόμο σου. Σε χαζεύω ώρες ώρες. Αυτοδημιούργητη, ανεξάρτητη, τόσο δυναμική... Όλα όσα παλεύω χρόνια να σου αποδείξω. Σε κάθε δυσκολία, σε κάθε πτώση, σε κάθε ήττα, σε κάθε αυτομαστίγωμα είσαι εκεί και εγώ χάνομαι στην αγκαλιά σου, όπως τότε και εύχομαι οι μέρες να σταμάταγαν. Να πέρναγαν μαγικά τα δύσκολα όπως τα έκανες τότε και πέρναγαν. Μεγαλώνω και όσο μεγαλώνω σου μοιάζω. Απείκασμα σου, εικόνα σου. Ρέπλικα ανεξαρτησίας και περηφάνιας Αυτό ήθελα τόσα χρόνια. Φοβάμαι μην αφήσω τα όνειρα μου στη μέση. Φοβάμαι τα βράδια που το μαξιλάρι μου θα μουσκεύει δάκρυα σπαραχτικής αθωότητας. Φοβάμαι μην σου αποδείξω τους στίχους του Γερνάω Μαμά : ''Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς: ωραία, νέα κι ατυχής.''. Τουλάχιστον μείνε εκεί να φωτίζεις το δρόμο μου, όποιον και αν επιλέξω. Θα σε πιάσω από το χέρι όπως τότε και θα σου ψιθυρίσω πως σε χρειάζομαι. Και αυτή τη φορά δεν θα το δω ως τρωτότητα αλλά ως ανάταση, ψυχική.
Πολλαπλοί της οι ρόλοι. Μάνα, σύζυγος, εργαζόμενη. Γρήγοροι ρυθμοί ζωής. Ρόλοι - Ρολόι. Ένας τόνος δρόμος... Αλλάζει τις ζωές και σχεδόν τις ταυτίζει. Τη δική της ασυλία στο χρόνο, ψάχνω. Του προσώπου της που δεν αλλάζει τόσα χρόνια. Ανοίγω το κουτάκι με τα μυστικά ομορφιάς της (θα σου πω σύντομα) το ένα εδώ και χρόνια δεν αλλάζει. Η πρωινή της κρέμα έχει δεσμό ασυλίας στο χρόνο. Είναι η Vichy, Liftactiv Supreme. Ανοίγω το κουτάκι παίρνω τη σπάτουλα και την δοκιμάζω (εμμονή μου). Τόσο δροσερή, ανάλαφρη και με τόνους ενυδάτωσης να ξεχύνονται στο δέρμα. Την ρωτάω γιατί μένει σταθερή στην επιλογή της. Δεν αλλάζει συχνά συνήθειες. Μου εξηγεί πως εμπιστεύεται χρόνια τα εργαστήρια της Vichy, αγαπά την αποτελεσματικότητα τους και κάθε φορά ψάχνει την καινοτομία που υπόσχονται.
Η νέα Liftactiv Supreme, φέρνει την επανάσταση σε μια κρέμα. Για πρώτη φορά μια κρέμα ημέρας με συνεχή αντιγηραντική δράση, από το πρωί ως το βράδυ. Προσφέροντας συνεχές και ολικό lifting, επανορθώνει τις ρυτίδες, συσφίγγει και ενυδατώνει άμεσα την επιδερμίδα και αφήνει πίσω της το πιο ανανεωμένο και ξεκούραστο πρόσωπο. Η Liftactiv έχει όλα όσα ζητά από μια κρέμα: είναι δροσερή, απορροφάται άμεσα και αφήνει ματ αποτέλεσμα, χωρίς καμία αίσθηση λιπαρότητας. Συνέχισε να μου μιλάει γεμάτη ενθουσιασμό και να μου λέει πως πρώτη φορά χρησιμοποιεί μια κρέμα από τις 6.30 το πρωί που ξυπνάει και μέχρι το βράδυ δεν νιώθει κουρασμένη ή άτονη την επιδερμίδα της. Η σφριγηλότητα που θέλει είναι εκεί αφήνοντας την επιδερμίδα της λαμπερή και απόλυτα ενυδατωμένη. Οι βαθιές ρυτίδες σταδιακά άρχισαν να απαλύνονται και σχεδόν να γεμίζουν. Τη χρησιμοποιεί εδώ και δύο μήνες από όταν της την έδωσα. Ενθουσιάστηκε με την πρώτη κιόλας εφαρμογή.
''Ένα λεπτό χάδι'', λέει χαρακτηριστικά στο πρόσωπο της ''και απύθμενη δροσιά'' που αναδεικνύουν την σπάνια παρά τα 54 χρόνια της ομορφιά. Δεν χρησιμοποιεί foundation, αραιά και που ρουζ αλλά επιμένει πως με τη σωστή κρεμική περιποίηση κερδίζεις το χρόνο στα σημεία και ξεγλιστράς πέρνοντας ασυλία.
Bιβλία, σεμέν με βελονάκι, κρέμες αντιγήρανσης και μυστικά, δαντέλες και ζεστά πουλόβερ...
Ό,τι μπορώ για να κρατήσω τη δικιά σου ασυλία ατέρμονη στο χρόνο μαμά...